Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

captionis sophisticae AG

  • 1 captio

    captio, ōnis, f. (capio), I) das Fassen, Ergreifen, pignoris, Gaius inst. 4, 12 u.a.; vgl. Gell. 7, 10, 3. – II) das Fangen, 1) eig., das Fangen, a) eines Tieres, Vulg. 2. Petr. 2, 12: fovea captionis, die Fanggrube, Greg. in Iob 9. § 85. – meton., das Netz, Vulg. psalm. 34, 8. – b) eines Menschen, die Gefangennehmung, Verhaftung, Vulg. psalm. 123, 6; ad Rom. 11, 9: domini, Ambros. de ebitu Valent. § 35. – 2) übtr.: a) das Täuschen, die Täuschung, der Betrug (vgl. Lorenz Plaut. most. 910), istaec captio est, Plaut.: in parvula re captionis aliquid vereri, Cic.: in captionem incidere, Quint.: Plur., captiones metuis, Plaut. asin. 790. – meton., der Schaden, Nachteil, ne quid captioni mihi sit, Plaut. most. 922: mea captio est, si etc., Cic. ad Att. 5, 4, 4: saepe cum magna captione a rebus nostris revocamur, Gaius dig. 29, 3, 7: nihil sine captione investigari potest, Iavol. dig. 50, 17, 200. – b) das Verfängliche in Worten, quanta esset in verbis captio, si etc., Cic. Brut. 198: in qua parte quoque in verbo captio foret, Gell. 18, 13, 6: eam sententiam nihil habere aut captionis aut vitii, Cic. part. or. 133. – meton. = σόφισμα (s. Sen. ep. 45, 8. Gell. 18, 13, 2), der Fangschluß, Trugschluß, das Sophisma, c. dialectica, Cic.: captio soluta aut parum intellecta, Gell.: captionis sophisticae solutio, Gell.: captiones discutere, explicare, refellere, Cic.: induere se in captiones, Cic.: occurrunt captiones, Cic.: erant autem captiones ad hoc fere exemplum, Gell.

    lateinisch-deutsches > captio

  • 2 captio

    captio, ōnis, f. (capio), I) das Fassen, Ergreifen, pignoris, Gaius inst. 4, 12 u.a.; vgl. Gell. 7, 10, 3. – II) das Fangen, 1) eig., das Fangen, a) eines Tieres, Vulg. 2. Petr. 2, 12: fovea captionis, die Fanggrube, Greg. in Iob 9. § 85. – meton., das Netz, Vulg. psalm. 34, 8. – b) eines Menschen, die Gefangennehmung, Verhaftung, Vulg. psalm. 123, 6; ad Rom. 11, 9: domini, Ambros. de ebitu Valent. § 35. – 2) übtr.: a) das Täuschen, die Täuschung, der Betrug (vgl. Lorenz Plaut. most. 910), istaec captio est, Plaut.: in parvula re captionis aliquid vereri, Cic.: in captionem incidere, Quint.: Plur., captiones metuis, Plaut. asin. 790. – meton., der Schaden, Nachteil, ne quid captioni mihi sit, Plaut. most. 922: mea captio est, si etc., Cic. ad Att. 5, 4, 4: saepe cum magna captione a rebus nostris revocamur, Gaius dig. 29, 3, 7: nihil sine captione investigari potest, Iavol. dig. 50, 17, 200. – b) das Verfängliche in Worten, quanta esset in verbis captio, si etc., Cic. Brut. 198: in qua parte quoque in verbo captio foret, Gell. 18, 13, 6: eam sententiam nihil habere aut captionis aut vitii, Cic. part. or. 133. – meton. = σόφισμα (s. Sen. ep. 45, 8. Gell. 18, 13, 2), der Fangschluß, Trugschluß, das Sophisma, c. dialectica, Cic.: captio soluta aut parum intellecta, Gell.: captionis sophisticae solutio, Gell.: captiones discutere, explicare, refellere, Cic.:
    ————
    induere se in captiones, Cic.: occurrunt captiones, Cic.: erant autem captiones ad hoc fere exemplum, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > captio

  • 3 solutio

    solūtio, ōnis f. [ solvo ]
    s. linguae C — плавная, свободная речь
    2) разложение, ослабление, надломленность ( totius hominis C); расслабленность ( ventris PM)
    3) уплата, платёж (rerum creditarum C; aeris alieni L)
    4) решение, разъяснение ( captionis sophisticae AG)
    5) стих. разрешение ( spondei in dactylum)

    Латинско-русский словарь > solutio

  • 4 solutio

    solūtio, ōnis, f. (solvo), das Lösen, I) das Ablösen, A) eig.: a) aktiv, das Losbinden, de eius (Promethei alligati) solutione haec memoriā prodita est causa, Hyg. astr. 2, 15. – b) passiv = das Gelöstsein, linguae solutio, eine wohlgelöste (d.i. geläufige) Zunge, Cic. de or. 1, 114. – B) übtr.: 1) die Ablösung, Abtragung = Abzahlung, Bezahlung, dies solutionis, ICt.: sol. rerum creditarum, Cic.: aeris alieni, Liv.: iusti crediti, Liv.: solutione impeditā, Cic.: non est quod exspectes, ut solutionem tibi ostendam, Sen.: Plur., Caes. b.c. 3, 20, 1. Dig. 46. tit. 3. – 2) passiv, das Gelöstsein = das Ledigsein, alligatio (das Gebundensein, eheliche Band) solutioni contraria est, Hieron. epist. 145, 1. – II) die Auflösung, A) eig. u. zwar passiv = das Aufgelöstsein, ex quo ipsam aegritudinem λύπην Chrysippus quasi solutionem totius hominis appellatam putat, Cic. Tusc. 3, 61. – dah. auch das Erschlafftsein, die Erschlaffung, solutiones stomachi, Plin. 23, 112. – B) übtr., die Auflösung, a) übh.: spondei in dactylum, Serv. Verg. Aen. 1, 16: quaedam in oblectamentum ac iocum sic illigantur, ut eorum solutio imperito difficilis sit, Sen. de ben. 5, 12, 2. – b) = Erklärung, sol. captionis sophisticae, Gell. 18, 2, 6: sol. huius sophismatis, Gell. 18, 2, 10.

    lateinisch-deutsches > solutio

  • 5 solutio

    solūtio, ōnis, f. (solvo), das Lösen, I) das Ablösen, A) eig.: a) aktiv, das Losbinden, de eius (Promethei alligati) solutione haec memoriā prodita est causa, Hyg. astr. 2, 15. – b) passiv = das Gelöstsein, linguae solutio, eine wohlgelöste (d.i. geläufige) Zunge, Cic. de or. 1, 114. – B) übtr.: 1) die Ablösung, Abtragung = Abzahlung, Bezahlung, dies solutionis, ICt.: sol. rerum creditarum, Cic.: aeris alieni, Liv.: iusti crediti, Liv.: solutione impeditā, Cic.: non est quod exspectes, ut solutionem tibi ostendam, Sen.: Plur., Caes. b.c. 3, 20, 1. Dig. 46. tit. 3. – 2) passiv, das Gelöstsein = das Ledigsein, alligatio (das Gebundensein, eheliche Band) solutioni contraria est, Hieron. epist. 145, 1. – II) die Auflösung, A) eig. u. zwar passiv = das Aufgelöstsein, ex quo ipsam aegritudinem λύπην Chrysippus quasi solutionem totius hominis appellatam putat, Cic. Tusc. 3, 61. – dah. auch das Erschlafftsein, die Erschlaffung, solutiones stomachi, Plin. 23, 112. – B) übtr., die Auflösung, a) übh.: spondei in dactylum, Serv. Verg. Aen. 1, 16: quaedam in oblectamentum ac iocum sic illigantur, ut eorum solutio imperito difficilis sit, Sen. de ben. 5, 12, 2. – b) = Erklärung, sol. captionis sophisticae, Gell. 18, 2, 6: sol. huius sophismatis, Gell. 18, 2, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solutio

  • 6 solutio

    sŏlūtĭo, ōnis, f. [id.], a loosing, unloosing, dissolution (rare but class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    linguae,

    Cic. de Or. 1, 25, 114:

    totius hominis,

    id. Tusc. 3, 25, 61.— Plur.:

    ventris et stomachi solutiones,

    looseness, weakness, Plin. 23, 6, 60, § 112; cf.:

    stomachi solutio,

    Cels. 4, 5.—
    B.
    In partic., payment:

    solutio rerum creditarum,

    Cic. Off. 2, 24, 84:

    legatorum,

    id. Clu. 12, 34:

    justi crediti,

    Liv. 42, 5:

    nummorum,

    Dig. 46, 3, 54:

    Romae solutione impeditā fides concidit,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19:

    solutionem in procuratorem factam,

    Dig. 46, 8, 12:

    nominis Caerelliani,

    Cic. Att. 12, 51, 3:

    explicatā solutione,

    id. ib. 15, 20, 4.— Plur., Caes. B. C. 3, 20; cf. Dig. 46, tit. 3: De solutionibus et liberationibus.—
    II.
    Trop., a solution, explanation:

    non est quod expectes, ut solutionem tibi ostendam,

    Sen. Ben. 2, 34, 1:

    argumentorum,

    id. ib. 2, 34, 1:

    somnii,

    Vulg. Dan. 4, 3; Sen. Ben. 5, 12, 2:

    captionis sophisticae,

    Gell. 18, 2, 6 (for which:

    sophismatis resolutio,

    id. 18, 2, 6, § 10).

    Lewis & Short latin dictionary > solutio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»